Κυριακή 12 Απριλίου 2009

O παπαγάλος του Κοστολάνι

Μια εταζέρα από απροσδιόριστο υλικό στέκονταν απέναντι από την είσοδο. Ηταν κομψή και έδειχνε εφήμερη σύμφωνα με τις επιταγές του συρμού. Στο πάνω ράφι στεκόταν ένα ανθοδοχείο από βακελίτη σε μια ωοεδεί απομίμηση γυναικείου σώματος.

Το χωλ της εισόδου οδηγούσε σε ένα τεράστιο καθιστικό με πάτωμα από λευκό ξύλο και μινιμαλιστική επίπλωση. Στο μέσον ένας ιδιόρρυθμος τύπος κυκλικού καναπέ. Από αυτούς που είναι  για τρια τέσσερα   άτομα  που μπορούν να καθίσουν εκατέρωθεν της πλάτης και ονομάζεται εντισκρέ. Στα γαλλικά σημαίνει «αδιάκριτος». Αυτό γιατί πάντα κάποιος μπορεί να καθίσει με την πλάτη προς τους άλλους και τους κρυφακούει. Η μια πλευρά του καναπέ ήταν απέναντι από μια επίπεδη οθόνη τηλεόρασης η οποία ήταν κλειστή. Η σκηνή απέναντι από την άλλη πλευρά με αιφνιδίασε σε σημείο που πισωπάτησα.

Δυο τεράστιοι πίνακες ζωγραφικής στη σειρά κάλυπταν το μεγαλύτερου μέρος της επιφάνειας του τυφλού λευκού τοίχου. Εμοιαζαν με απομιμήσεις του Τέρι Ρότζερς, ενός μοδάτου αμερικάνου καλλιτέχνη. Ηταν ο αγαπημένος των λαιφ σταιλ περιοδικών.  Καθόλου απίθανο να είναι και αυθεντικοί, σκέφθηκα. Οι πίνακες του Ρότζερς έχουν τίτλους όπως« Η αποθέωση της ευχαρίστησης» και δημιουργούν μόνο ένα ερωτηματικό: Πριν ή μετά;

Ατομα όλων των φυλών και των φύλων αλλά του μοναδικού σωματότυπου που κυριαρχεί στο υψηλό μόντελινγκ σε άτακτη ημίγυμνη περιφορά, σε χρόνο λίγο πριν ή μετά ενός επί πληρωμή πηδήματος. Κυριαρχούν  μόνο  ενσταντανέ επιφανειακού παροξυσμού. Κατά τα άλλα ωμός φωτογραφικός ρεαλισμός αποτυπωμένος με λάδι σε καμβάδες.

Διάσπαρτα αξεσουαρ σε γραβάτες, πανάκριβες μεταξωτές κιλότες, μισοκατεβασμένα μπλου τζιν με φαρδιές ζώνες, γόβες, δαντέλες, καναπέδες, ταμπουρέ και σαμπανιέρες ατάκτως προτεταμένα. 

Τα κορμιά χωρίς τις ατέλειες των καθημερινών ανθρώπων. Στα χέρια μπουκάλια και ποτήρια με επώνυμο αλκοολ. Το σκηνικό  κάνει το μάτι να ψάχνει πίσω από το πρώτο πλάνο ασυναίσθητα για γραμμές της λευκής σκόνης.

Η ομορφιά του συρμού αιχμάλωτη του χρωστήρα, σαν σκηνές από πορνό με πρωταγωνιστές διαφημίσεων σε μια απόπειρα διαιώνισης του εφήμερου.  Κάθε πίνακας ξεπερνούσε τα δυο μέτρα σε ύψος και τα τρια σε πλάτος. Περιελάμβανε δέκα τουλάχιστον φιγούρες με τα μεγέθη τους να ποικίλλουν αναλόγως του προοπτικού βάθους. Σε έκαναν να νιώθεις ότι βρισκόσουν στη μέση ενός οργίου της σύγχρονης μπουρζουαζίας όπως ένα μυθιστόρημα ιταλικού νεορεαλισμού του μεσοπολέμου  θα μπορούσε να αποδώσει. Μήπως ο ζωγράφος είχε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης όπως η σύλληψη της μοναξιάς και της πλήξης που είναι ντυμένη με ακριβά μεσοφόρια και κάνει σλάλομ ανάμεσα σε μπακαρά, χρυσές αλυσίδες, κρύσταλλα και τις άλλες ασπιρίνες της ματαιοδοξίας; Ή μήπως η απροκάλυπτα πορνογραφική σεξουαλικότητα είναι η παγίδα για τα κορόιδα της αμάθειας και ο “ποιητής” με ένα σμπάρο πετύχαινε δυο τρυγόνια; Ειχε τύχει να διαβάσω γι’ αυτόν και σ’ ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Αμστερνταμ να επισκεφθώ μια εκθεσή του. Ο τύπος είχε ζωγραφίσει εκατοντάδες πίνακες με το ίδιο θέμα σε πανομοιότυπες παραλλαγές. Η αποθέωση της μανιέρας. Αποτελούσε το καλλιτεχνικό άλλοθι των της ευημερούσας κατά τα λοιπά ανά την υφήλιο τάξης των σελέμπριτις.  Τη θρησκεία της αργόσχολης τάξης.

Στην άλλη άκρη ένα μικρό μπουντουάρ με δύο πολυθρόνες από κόκκινο βελούδο και σκελετό από ανοξείδωτο ατσάλι, δίπλα σ’ έναν διθέσιο καναπέ από τα ίδια υλικά, κύκλωναν ένα τραπέζι με από σκούρο χονδρό γυαλί σχήματος πι που κείτονταν στο πλαι.

Η  βαριά εσωτερική πόρτα  που οδηγούσε στο διπλανό δωμάτιο δεν ήταν κλειδωμένη. Στην μια πλευρά δέσποζε ένα γυάλινο γραφείο που στηρίζονταν σε τέσσερα μεταλλικά πόδια.  Μόνο μια γυάλινη επιφάνεια και τέσσερα πόδια. Τίποτα άλλο. Οποιος το είχε σκεφτεί αυτό είχε πιάσει διάνα. Όταν ο ψυχολόγος δέχεται πίσω από ένα γραφείο ακάλυπτος σε κοινή θέα προδιαθέτει ανάλογα και τον επισκέπτη. Το ανάκλιντρο που προφανώς έπαιζε το ρόλο του ντιβανιού ήταν στην άλλη άκρη και κοιτούσε προς το γραφείο της αποκάλυψης. Η πολυθρόνα από την οποία ο ψυχοβγάλτης ανακρίνει τον ασθενή από πίσω, έτσι ώστε η φωνή του γιατρού να μοιάζει όσο γίνεται περισσότερο με φωνή που προέρχεται από τον ίδιο. Στον τοίχο πίσω από το γραφείο δεσπόζει μια βιβλιοθήκη από γυαλί και ατσάλι. Σειρές από εγχειρίδια ψυχανάλυσης και ψυχιατρική στα ελληνικά και τα γαλλικά καλύπτον τα περισσότερα ράφια. Κάτω δεξιά μια σειρά βιβλίων που οι ακανόνιστες ράχες θυμίζουν βιβλία ελεύθερου χρόνου. Πλησίασα, πιο κοντά για να ξεχωρίσω τους τίτλους. Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα, Το σμήνος, ο κώδικας Ναβίντσι. Από μια θήκη που φιλοξενούσε μερικά σι-ντι με μουσική γραφείου προφανώς φαινόταν μόνο η ετικέτα ένα πακτωμένου δίσκου μουσικής με γνωστά κλασικά κομμάτια σε μι εύπεπτη ντίσκο εκτέλεση. Ένα ερμάριο που κλείδωνε με μια κάθετη συρώμενη ρολιέρα από σκούρο μασιφ ξύλο έστεκε σαν φρουρός στη αριστερή άκρη της βιβλιοθήκης. Το αρχείο με του φακέλους των ασθενών προφανώς. Πάνω στο γραφείο η κατάληξη μια εθερνετ σύνδεσης για κάποιο λαπ-τοπ που απουσίαζε προφανώς δίπλα σε ένα σειριακό βύσμα που οδηγούσε σε κομψό εκτυπωτή. 

 

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

H συντέλεια


Μια διόρθωση προκειμένου να σέβεται τον εαυτό της πρέπει να τρομάξει τόσο του θαμώνες των χρηματιστηριακών αγορών που να φτάσουν στο σημείο να θεωρούν ότι έχει φτάσει η συντέλεια σαν μια αρκετά σοβαρή περίπτωση.

 Στην περιπτωσή μας η σημαντική πλειοψηφία τόσο των ενεργών ιδιωτών επενδυτών όσο και των θεσμικών  την έχουν πάρει  στην «πλάκα» και ήδη από τις πρώτες μέρες μιλάνε για ευκαιρίες αγορών. 

Η διαπίστωση αυτή αποτελεί και τον μοναδικό παράγοντα ανησυχίας. 


10/09/07 

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Είδα το Διηνέκη


"Είδα το Διηνέκη να ανασυντάσσει του στοίχους της ενωμοτίας του, να καταγράφει τις απώλειές τους και να προσφέρει βοήθεια στους τραυματίες. Οι Σπαρτιάτες έχουν έναν όρο γι’ αυτή την κατάσταση του νου, η οποία πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία στη μάχη. Την αποκαλούν κατάληψη. Εννοούν τη διαταραχή των αισθήσεων που προέρχεται όταν ο τρόμος ή η οργή κυριεύουν το νου.

Καθώς παρακολουθούσα το Διηνέκη να συγκεντρώνει και να περιποιείται τους άντρες του, συνειδητοποίησα ότι αυτός ακριβώς ήταν ο ρόλος του Αξιωματικού : να προφυλάσσει όσους είναι κάτω από τις διαταγές του σε όλα τα στάδια της μάχης – πριν κατά τη διάρκεια και μετά – ώστε να μην καταληφθούν. Ακόμη, να υποδαυλίζει την ανδρεία τους όταν πάει να τους εγκαταλείψει και να συγκρατεί την οργή τους όταν υπάρχει φόβος να τους παρασύρει και να σπάσουν τους στοίχους. Αυτή ήταν η δουλειά του Διηνέκη. Γι’ αυτό φορούσε την περικεφαλαία με το λοξό λοφίο του αξιωματικού."
Φιλικά Νίκος

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Ιδε ο άνθρωπος


Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι ο εαυτός του όταν μιλάει με το δικό τους πρόσωπο. Δώστ' του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια. 
Oscar Wilde 

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Μ' έπιαναν τα γέλια


Πάντα το χρηματιστήριο και οι κινητές αξίες με γοήτευαν, αλλά ποτέ στη ζωή
μου δεν έβαλα ούτε ένα ευρώ γιατί ήμουν πιτσιρικάς και δεν είχα φράγκα.
Το 1999, ήμουν στο στρατό και όλοι οι καραβανάδες είχαν γίνει γκουρού του
χρηματιστηρίου.

 Άλλοι θα έβγαζαν τόσα λεφτά και δε θα ξαναδούλευαν ποτέ,
άλλοι θα αγόραζαν βίλες και πανάκριβα αυτοκίνητα. Κι αν πήγαινες και τους
έλεγες ότι είναι παράλογο να 20πλασιάσουν τις περιουσίες τους σε ένα χρόνο,
γιατί κανένας σοβαρός και σωστός επιχειρηματίας δεν το έχει καταφέρει αυτό ποτέ στα χρονικά, τους έπιαναν και τα γέλια......

Τελικά τι πήραν οι περισσότεροι όλοι το ξέρετε......
Προσωπικά, αυτή η νοοτροπία της λεβεντιάς και της καπατσοσύνης και της υπερβολής που δέρνει τον νεοέλληνα, να μην μελετάει τίποτα αλλά να τα ξέρει εκ του μηδενός όλα, εύχομαι να υπάρχει για πάντα...., αν και μερικά χρόνια πιο πριν στεναχωριόμουν γιατί την θεωρούσα αιτία για όλα τα στραβά αυτού του τόπου.

Τώρα όμως έχω αναθεωρήσει γιατί ξέρω ότι μου δίνει πολλές πιθανότητες
να πλουτίσω σε μερικά χρόνια.........

m-d

Capital.gr 13/02/09

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Ερως ή δύναμη;




Το χρηματιστήριο είναι μοναχική υπόθεση. Όπως άλλωστε τα περισσότερα πράγματα που έχουν να κάνουν με τον πλούτο ή την ισχύ στο σύμπαν που ζούμε.
 
Όσοι χειρίζονται θέσεις ισχύος γνωρίζουν το αντίτιμο της μοναξιάς που πρέπει να πληρώσουν. Πρέπει να έχουν σχέδια για όλους και όλα και κανείς να μην γνωρίζει το σύνολο του σχεδίου που τον αφορά, αλλά ούτε να αγνοεί όσα πρέπει για να νιώθει του προνομίου ότι μετέχει της εξουσίας και έτσι να αποδίδει καλύτερα.

Capital.gr 02/02/09

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Η πλημμυρίδα του χρήματος και ο φόβος της άμπωτης…


Ο χρυσός πάνω από τα 600 δολάρια, το πετρέλαιο κοντά στα ιστορικά υψηλά, ο S&P πάνω από τις 1.200 μονάδες και τα υπόλοιπα commodities καταρρίπτουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο… Για τα ακίνητα τι να πούμε: θυμίζουν τα dot.coms την περίοδο του 1999-2000… 

Ο πλανήτης έχει πλημμυρίσει από κεφάλαια τα οποία προσπαθούν να βρουν μια θέση κάτω από τον επενδυτικό ήλιο.  Τα κεφάλαια αυτά, είναι που «φουσκώνουν» όλα τα αξιόγραφα μηδενός εξαιρουμένου… 

Η ιστορία αυτή με υπερβάλλουσα ρευστότητα ξεκίνησε το 1973 όταν ο Νίξον αποδέσμευσε το δολάριο από τον χρυσό. Εκτοτε η FED μπορεί και αυξάνει την νομισματική κυκλοφορία κατά το δοκούν με μοχλό τα επιτόκια. … 

…Πόσο θα κρατήσει αυτό το δωρεάν γεύμα που προσφέρεται σε πολλούς επενδυτές είτε ιδιώτες είτε θεσμικούς κανείς δεν ξέρει… Ολοι καταλαβαίνουν όμως ότι το χρηματιστήριο «καζίνο» που διαπρέπει διεθνώς τα τελευταία χρόνια έχει συμβάλει σε μεγάλη αναδιανομή της πίτας του κόσμου…

 

H 13/04/2006

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Οι ξένοι εγγυώνται τα κέρδη του 2010


 Το ερώτημα που θα συζητά η αγορά εντός ολίγων μηνών θα είναι αν οι ξένοι αποτελούν εγγύηση για την σταθερότητα μια χρηματιστηριακής αγοράς ή το αντίθετο... 

Όταν προ ολίγων εβδομάδων είχα προβάλει την άποψη παράγοντα της αγοράς που έλεγε ότι οι ξένοι αποτελούν εγγύηση σταθερότητας, έλαβα μια ντουζίνα επιστολές διαμαρτυρίας που υποστήριζαν το αντίθετο... 

Οι χειραγωγούν την αγορά και μόλις σημάνει στο σάλπισμα της υποχώρησης θα την παίξουν ανάποδα μέσω των παραγώγων, υποστήριζαν κάποιοι... 

Ισως να μην έχουν  άδικο... αλλά όπως και στο χρηματιστήριο έτσι και στα παράγωγα για να κερδίσει κάποιος θα πρέπει να γράψει ζημιές κάποιος άλλος... Τα μόνα κέρδη που δεν είναι μηδενικού αθροίσματος στις αγορές είναι τα μερίσματα...

 Εδώ είναι το ερώτημα, ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα;... Φτάνουν οι λίγοι εγχώριοι που έχουν αρχίσει να ερωτοτροπούν με τις τράπεζες το 2004 και το 2005  γιατί  οι του 2002 και 2003 τάχουν πουλήσει και κάθονται στα αυγά τους...

 Όχι δεν φτάνουν, οι ξένοι μεταξύ τους θα βγάλουν τα μάτια τους... και το πιθανότερο είναι ότι μόλις σημάνει το σάλπισμα της κρίσης η αγορά θα πάει κάτω χωρίς μεγάλους όγκους αλλά με βίαια χαρακτηριστικά... 

Οι ξένοι θάχουν μείνει μέσα και γι΄αυτό ο επόμενος κύκλος δεν θα αργήσει να ξεκινήσει. Παλαιότερα όταν δεν υπήρχαν τόσα πολλά διεθνή κεφάλαια στο χρηματιστήριο. Τελείωνε ένα κύκλος στα διεθνή χρηματιστήρια ξεκίναγε ένας καινούργιος ανοδικός και όταν αυτός έφτανε κοντά στο τέλος τότε ξεκίναγε η Σοφοκλέους, η οποία έκανε ένα απότομο τίναγμα για μερικούς μήνες και αυτό ήταν: ξαναγύρναγε από εκεί που ξεκίνησε...

 Νομίζω ότι τώρα με τα διεθνή  κεφάλαια νάχουν  το έλεγχο η Σοφοκλέους θα ξεκινήσει εν παραλληλία με τις διεθνείς αγορές στον επόμενο ανοδικό κύκλο... και αυτό  είναι ένα χρήσιμο συμπέρασμα και όχι αν θα μπούμε τώρα στα 33 στα τάδε ή την δείνα τράπεζα για να βγούμε στα 38 με την ψυχή στο στόμα...

 Το στοίχημα είναι αν θα καταφέρουμε να μπούμε κάτω από τα 15 για να βγούμε στα 40 σε μια τριετία, ή νομίζετε ότι όσοι το πιστεύουν αυτό ονειροβατούν;...

 Σας θυμίζω μόνο ότι το 1999 όταν όλες οι τραπεζικές μετοχές είχαν πάνω από 50 Ευρώ αν κάποιος έλεγε ότι θα περιμένω να τις αγοράσω στα 20 θα το κοιτούσαν οι περισσότεροι με περιφρόνηση... και όμως του δόθηκε η ευκαιρία να τις αγοράσει και με 10 Ευρώ την κάθε μία...


H 10/12/2005