Μηδένα προ του τέλους..

Τα χρήματα που βγαίνουν με την κερδοσκοπία αποτελούν αποζημίωση για ψυχική οδύνη. Αρχικά τα πράγματα είναι διαφορετικά και μόνο στο τέλος έρχονται όπως περιμένουμε.

 

Andre Kostolany

 

 

Τα άδεια κεφάλια κάνουν περισσότερο θόρυβο…

 Οσο εκεί οι έξω οι εν δυνάμει ηλίθιοι είναι περισσότεροι από τα χαρτιά που τυπώνονται μια ανοδική αγορά δεν κινδυνεύει από βαρυχειμωνιά. Κινδυνεύει μόνο από σποραδικές καταιγίδες. 

Φυσικά δεν αναφέρομαι στους επενδυτές ή τους κερδοσκόπους τους κυνηγούς της αξίας ή της ευκαιρίας. Αυτοί έχουν πάρει τα μέτρα τους από νωρίς, αλλά στους παίκτες που με ένα τριχίλιαρο ονειρεύονται να αλλάξουν κοινωνική κατηγορία και οικονομική τάξη. 

Απόλυτο δόγμα αυτής της στήλης είναι ότι το καλύτερο βιβλίο για επενδύσεις και κερδοσκοπία είναι οι ιστορίες των ανθρώπων. Μια ιστορία πάντα έχει κάτι να πει, αρκεί να έχουμε εξασκήσει τον εαυτό μας στην ανάγνωση του μηνύματος. 

 Ενας από τους σταθερούς φίλους της στήλης που αρέσκεται να λέει ότι, έχει σαν βασικό κανόνα στην επιλογή των μετοχών: την μερισματική τους απόδοση.

 Την ίδια αρχή είχε το 2002 την ίδια έχει και το 2007. Είχε  στο χαρτοφυλακιό του την μεγαλύτερη διαδρομή του Σφακιανάκη 2 Ευρω, του Φουρλή της  Εurobank κλπ.  Δεν διστάζει να αποχωρεί σε κάθε κύκλο αρκετά πριν την κορυφή και εξ αιτίας αυτής της συνήθειας όχι μόνοι έφυγε αλώβητος το 99 αλλά διαθέτει σήμερα ένα χαρτοφυλάκιο αρκετών εκατ. Ευρω με ένα μεγάλο μέρος σε ρευστό. 

Κάνει ακόμη τη ίδια δουλειά που έκανε και πριν ασχοληθεί συστηματικά με το χρηματιστήριο. Και αυτό κατά την γνώμη συνιστά  ένα λόγο στο να εμπνέει εμπιστοσύνη η γνώμη του για την αγορά. 

Η γνώμη του είναι ότι και πιο σπάνια βρίσκει στο ταμπλό μετοχές των οποίων οι προσδοκίες είναι μεγαλύτερες από τους κινδύνους. 

Κάποιος άλλος που ανέφερε ότι το 2001 άνοιξε ένα κωδικό στο οποίο τοποθέτησε 35.000 Ευρώ. Σήμερα το χαρτοφυλάκιο αυτό μετράει 165.000 Ευρω χωρίς να υπολογίζει ότι έχει τραβήξει περί τις 45.000 σε διάφορες περιόδους. 

Ο ίδιος μου δήλωσε ότι είναι ικανοποιημένος από την πορεία και ότι τώρα το 60% το κρατάει σε ρευστότητα μήπως τυχών και προκύψει κάποια ευκαιρία. Και να προκύψει η ευκαιρία η προθεσή του είναι να αντιστρέψει το 60-40%. 

Η άποψη και των δύο είναι ότι προτεραιότητα στην παρούσα φάση έχει η διατήρηση των κεκτημένων. Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί τους γιατί ξέρω ότι και οι δύο θα ανήκουν στους νικητές όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού. 

Αφήστε τα κύμβαλα να αλαλάζουν ως συνήθως οι άδειοι τενεκέδες κάνουν πάντα τον περισσότερο θόρυβο. Το ίδιο και τα άδεια κεφάλια.

"H" 16/07/2007

 

Ο άνθρωπος με το κρίνο και τα τσιράκια τα λογιστικής

Οσο πληθαίνουν οι φωνές επαγγελματιών «ινστρουχτόρων» και ερασιτεχνών «βασιβουζούκων» ότι το 2007 προαλείφεται σαν μια χρονιά αναίμακτη και ευοίωνη, τόσο με ζώνουν τα φίδια.

Ινστρούχτορες αν θυμάμαι, κατά τη μαρξιστική σολομωνική της 3^ης διεθνούς και εντεύθεν, ήταν οι καθοδηγητές που μετέφεραν τη γραμμή της Μόσχας στα αδελφά κόμματα, δήθεν  στα πλαίσια του προλεταριακού διεθνισμού. 

Επειδή ο προλεταριακός διεθνισμός μας τελείωσε, καθώς κατέρρευσε εν μέσω των αντιφάσεών του,  μας έμεινε μόνο η εκδοχή του καπιταλιστικού διεθνισμού στα πλαίσια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Οι «ινστρούχτορες» λοιπόν αυτής της πλευράς είναι οι διεθνείς οίκοι που ελέγχουν τις παγκόσμιες ροές των κεφαλαίων. 

Αυτοί, όπως άλλωστε όλοι οι χρηματιστές, μοιάζουν  με κρουπιέρηδες των καζίνο που προσπαθούν να πείσουν ότι πρέπει ποντάρουμε διαρκώς επειδή για μερικά παιγνίδια έχουμε ρέντα.

 «Βασιβουζούκοι» κατά το λεξικό της στήλης είναι όλοι αυτοί οι δημοσιολόγοι και μη περί τα χρηματιστηριακά που πέρα από ότι είναι οι πρώτοι που καταστρέφονται σε κάθε παραπάτημα  της αγοράς, μονίμως είναι αισιόδοξοι και μπερδεύουν τις επιθυμίες και τις προβλέψεις.

 Εντάξει, για αρχίσει η αγορά να παραπατάει, ίσως πρώτα πρέπει να δούμε τους τελευταίους τροχούς της ανοησίας, να αρχίζουν να επαίρονται για την ευφυΐα τους. Οπερ, να δούμε τους τροχούς των κάρων της Σοφοκλέους να περνάνε τους εαυτούς τους για τροχούς της «Φόρμουλα Ένα». 

Μπορεί η ανθρώπινη βλακεία να είναι απύθμενη, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πόσες θα είναι οι ωθητικές συμπτώσεις της χρηματιστηριακής συγκυρίας και πόσα πέπλα βλακείας θα επιτρέψουν να αποκαλυφθούν. 

Η στήλη έχοντας σαν πρώτη ύλη επεξεργασίας εκτιμήσεων την ψυχολογία της αγοράς, από το 2002 ακόμη πίστευε ότι ο ανοδικός κύκλος που διανύουμε θα είναι ένα «κούφιος» κύκλος. Αν και έχει αξιοθαύμαστο ύψος και διάρκεια, και εδώ και έξω εξελίσσεται χωρίς τη συμμετοχή του κοινού. Μπορεί να έχει hedge funds, equity funds, funds of funds αλλά δεν έχει κοινό.

 Αν οι ξένες αγορές διατηρήσουν το τέμπο τους  επόμενους μήνες  τότε εδώ οι εγχώριοι οπλαρχηγοί που έχουν ξεμυτίσει το τελευταίο 12-16μηνο ίσως επιχειρήσουν με μια γενίκευση της «ευφορίας» που τους προσφέρουν οι αποδόσεις τους να αυξήσουν τη συμμετοχή του κοινού. 

Θα είναι μια καλή ευκαιρία για τους ψύχραιμους που κάνουν υπομονή και δείχνουν επιμονή,  να καταγράψουν τα κέρδη τους και να περιμένουν να αγοράσουν υπό καλύτερους όρους και προϋποθέσεις.

Όπως έγινε και πέρυσι.  Αυτό είναι το καλό σενάριο.

Ημερησία 27/12/2006

 

Οι θεωρίες συνομωσίας στην άνοδο και την πτώση του χρηματιστηρίου...

Oσοι δεν καταλαβαίνουν την τρέχουσα διάρκεια και την ένταση της ανόδου των αγορών και ειδικά της Σοφοκλέους, θα πρέπει να θυμηθούν το 2002, όταν δεν μπορούσαν να καταλάβουν την διάρκεια, την ένταση και της έκταση της πτώσης...

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τότε τις θεωρίες συνωμοσίας, σε σχέση με τους ξένους οι οποίοι καθοδηγούσαν την πτώση σε συνδυασμό με τις κινήσεις στα συμβόλαια της αγοράς παραγώγων.. 

Το ίδιο έργο ζούμε τώρα, από την άλλη πλευρά... τότε τα κέρδη των τραπεζών(που είναι η ατμομηχανή της Σοφοκλέους αλλά και άλλων εταιρειών...) μειώνονταν δραστικά, τώρα αυξάνονται δραστικά...

 Στην επόμενη φάση τι πιστεύετε ότι θα γίνει... Θα αυξάνονται και αυξάνονται και θα ξαναυξάνονται; Η ιστορία της κυκλικής εναλλαγής ευφορίας και ύφεσης της οικονομίας και των αγορών άλλα μας διδάσκει...

 Πότε θα συμβεί αυτό; Νομίζω ότι στο ερώτημα αυτό δεν είναι κανείς σε θέση να απαντήσει. Οι αισιόδοξοι λένε ότι και φέτος και του χρόνου οι αγορές και οι δείκτες τους θα κάνουν νέα υψηλά... και μετά βλέπουμε...

 Οι απαισιόδοξοι λένε ότι ήδη έχουμε πάει πολύ ψηλά και ήδη θάπρεπε νάχει ξεκινήσει η διόρθωση. Και τέλος υπάρχουν οι σκεπτικιστές( όπως η στήλη) που λένε, ότι όντως έχουμε ανέβει ψηλά...  Ότι λίγο πολύ η διαδρομή των blue chips έχει εξαντλήσει τα όριά της, το κύμα της ρευστότητας, έχει περάσει ήδη στην μεσαία κεφαλαιοποίηση και ήδη κάνει την τελευταία διαδρομή από την μικρή κεφαλαιοποίηση...

 Η αυτή η φάση θα μπορούσε να κρατήσει εβδομάδες, μήνες ή ενδεχομένως και χρόνια... Μια φάση δηλ. που τα οι μετοχές θα διατηρούν τα κέρδη και στην αγορά θα λαμβάνουν χώρα μόνο επιμέρους κινήσεις...

 Η ιστορία διδάσκει ότι αυτές οι φάσεις συνήθως ανατρέπονται από τυχαία και αναπάντεχα γεγονότα που λειτουργούν περισσότερο σαν αφορμές και όχι σαν αιτίες...

Hμερησια 06/02/2006

Κοντα στον Ουρανό

Μόλις τελείωσα το μυθιστόρημα της Αϋν Ραντ  Κοντά στον Ουρανό εκδόσεις Ωκεανίδα. Είναι σε δυο τόμους και είναι εκπληκτικό για τα γούστα μου. Οτι καλύτερο έχω διαβάσει εδώ και πολλά χρόνια. Φοβεροί χαρακτήρες, καλή πλοκή αλλά με ιδιαίτερα ρηξικέλευθες απόψεις.

"Ο Χάουαρντ Ρόαρκ, ιδιοφυής αρχιτέκτονας, αδιάλλακτος στα ιδανικά του (πηγαίνει ακόμα κι εργάτης σε λατομείο για να μην τα προδώσει), η σκληρή μάχη του εναντίον στα κατεστημένα στάνταρ της εποχής του και η εκρηκτική ερωτική ιστορία του... η Ντομινίκ Φράνκον, μια εξαιρετικά όμορφη κι έξυπνη γυναίκα, που τον αγαπάει με πάθος, αλλά αγωνίζεται να τον νικήσει και παντρεύεται τον χειρότερο εχθρό του.
H άγρια επίθεση που εξαπολύει μια λυσσαλέα κοινωνία ενάντια σ ένα μεγάλο δημιουργό.

Το βιβλίο αυτό, όταν πρωτοδημοσιεύτηκε το 1943, προκάλεσε αμέσως παγκόσμιο ενδιαφέρον με το τολμηρό και πρωτότυπο λογοτεχνικό του όραμα, την άψογη πλοκή του, αλλά και τις ιδέες του, που είναι από τις πιο προκλητικές που παρουσιάστηκαν ποτέ στη λογοτεχνία - το άτομο, το ανθρώπινο εγώ είναι η νερομάνα της προόδου. Πέρασε πάνω από μισός αιώνας και το μυθιστόρημα αυτό, καθώς και τα δυο άλλα μυθιστορήματα της ΄Aυν Ραντ, εξακολουθούν να κυκλοφορούν σε εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα το χρόνο κι έχουν γίνει πια σύγχρονα κλασικά έργα."

Για 10 χρόνια φαγούρα…

 Κάποτε στη δεκαετία του 80 έλεγαν συχνά ότι η Ιαπωνία είναι μια υπερτιμημένη αγορά.  Και έτσι ήταν… αλλά συνέχιζε να υπερτιμάται για χρόνια… Όσοι, λογικώς, απείχαν από τις αρχές της δεκαετίας μπορεί να γλίτωσαν τις απώλειες αλλά μπορούμε να πούμε έχασαν πολύ περισσότερα απ’ όσα θα έχαναν αν έπεφτε αυθωρεί και παραχρήμα με τις προβλέψεις η αγορά… 

Το ίδιο ή κάποιο παρόμοιο σκηνικό δεν αποκλείεται να ζήσουμε ετούτη τη δεκαετία στη Wall Street… Ο μαγνητισμός που εξασκούν οι 10.000 μονάδες στο Dow Jones δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος… Όπως και στην Ιαπωνία ένα οικονομικό κατεστημένο μερικών τραπεζών και λοιπών χρηματοοικονομικών οίκων  έχει να χάσει περισσότερα από μια μεγάλη πτώση της αγοράς απ’ ότι ενδεχομένων κοστίζει η στηριξή της…

 Το μόνο παραμύθι στο κόσμο που δεν έχει τέλος είναι το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μίκαελ Εντε… και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια νοητική οφθαλμαπάτη…

 Αν όμως η Αμερική μπορεί να μείνει για χρόνια υπερτιμημένη η Ιαπωνία μπορεί να μείνει αντίστοιχα υποτιμημένη… και το ερώτημα είναι τι θα κάνουν σε αυτό το διάστημα η ευρωπαϊκές αγορές… Για να μπορέσουμε να βρούμε ένα ρόλο και για την δική μας… (Στο χρηματιστήριο έχει πάντα σημασία να έχει μια εξήγηση για όσα συμβαίνουν έστω και αν αυτή πολλές είναι αποδεικνύεται λάθος… πολλές φορές θα κερδίσεις με ακολουθώντας λάθος εκτιμήσεις και θα χάσεις ακολουθώντας τις σωστές. Τόσο περίπλοκες και χαοτικές είναι οι αγορές.) 

Προσέξτε τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα οι σοσιαλιστές υποχωρούν από παντού… οι συντηρητικοί που έστω και κατ’ επίφαση στην Ευρώπη θεωρούνται περισσότερο φίλιοι προς τις αγορές κερδίζουν έδαφος… Μαζί με του ρατσιστές που εκφράζουν τον φόβο των φτωχότερων στρωμάτων για το μέλλον τους… 

Ο τύπος τις τελευταίες μέρες εστίαζε την προσοχή στο γεγονός ότι η Γαλλία δεν επιθυμεί να ακολουθήσει τις υποδείξεις των Βρυξελών ούτως ώστε να συμμαζέψει τα δημοσιονομικά της εν μέχρι το 2004. Πίσω από τις γραμμές θα έβλεπες ότι αυτό γιατί θέλει να προχωρήσει σε φορολογικές ελαφρύνσεις προκειμένου να ενισχύσει την ανάπτυξη… 

Ανάπτυξη αντί για φόρους όπερ θα μπορούσε να σημαίνει και θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα αντί στο δημόσιο… Τουτέστιν παραγωγικές θέσεις εργασίας αντί για αργομισθίες…Ποια από τις δύο είναι η καλύτερη κοινωνική πολιτικής;… Προφανώς αυτή που δεν συσσωρεύει χρέη… 

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις Ευρώπη και Ιαπωνία θα μπορούσαν στα επόμενα χρόνια να πάρουν την σκυτάλη στο επίπεδο των αγορών…

 Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Σοφοκλέους θα μπορούσε να κινείται άλλοτε εντονότερα και άλλοτε ηπιότερα μεταξύ των 2.000 και 4.000 μονάδων ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί στις ξένες αγορές…

 Το ευτυχές για μας είναι ότι οι εκλογές αργούν και μέχρι τότε θάχουμε προλάβει να βγάλουμε τα πλήρη συμπεράσματα τις επίδρασης που θα έχουν τα εκλογικά αποτελέσματα στις ευρωπαϊκές χώρες… 

Όπως και νάχουν τα πράγματα όμως η Σοφοκλέους στις παρούσες τιμές δεν διαθέτει περισσότερες ευκαιρίες και λιγότερα ρίσκα…

 Αλλά σε όσους και αν το λες αυτό σε κοιτούν γεμάτοι δυσπιστία… Είναι οι ίδιοι που το δυσπιστούσαν 1999 δυσπιστούσαν να πιστέψουν ότι στο χρηματιστήριο υπάρχει και η περίπτωση να χάσεις… Όχι για μια-δυο μέρες αλλά για χρόνια να χάνεις… 

Αυτή η κατηγορία των επενδυτών που είναι και οι καλύτεροι τροφοδότες των φουσκών που δημιουργεί ενίοτε το σύστημα έχει σταματήσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και επιστρέψει πάλι όταν θάχει δημιουργήσει νέες οικονομίες από την εργασία…

 Θα επιστρέψουν ποτέ; με ρωτούσε ένας φίλος τις προάλλες… Πάντα επιστρέφουν…

 Οι άνθρωποι μπορεί να αντέξουν τις κακουχίες, την φτώχια, τις απώλειες… Δυσκολεύονται να αντέξουν το γείτονα να κερδίζει…   Λένε ότι στον προηγούμενο γύρο ο κράχτης ήταν οι ΕΛΔΕ που πούλησαν το χρηματιστήριο μέχρι το τελευταίο ακριτικό χωριό. Υπήρχε και ένας άλλο κράχτης η κρεβατομουρμούρα: «Εκείνος κέρδισε εσύ τις κάθεσαι;…» 

Καγκελάριος : Ημερησια 18 05 2002