Το χρηματιστήριο μοιάζει με μια απλή μέθοδο των τριών με τη διαφορά όμως ότι μοιάζει να έχει δύο αγνώστους. Ο ένας άγνωστος είναι η μελλοντική τιμή και ο άλλος ο χρόνος που θα λάβει χώρα αυτή.
Η επίλυση της άσκησης είναι εύκολη, αν φροντίσουμε να καταστήσουμε τον ένα από τους δύο αγνώστους γνωστό. Όποιος κάνει τον χρόνο από αντίπαλο σύμμαχο έχει λύσει και την άσκηση.
Πώς μπορεί κάποιος να κάνει τον χρόνο σύμμαχο; Είναι απλό: Αδιαφορώντας γι αυτόν. Αγοράζουμε μετοχές και μετά υπνωτικά για να κοιμηθούμε για τα επόμενα τρία χρόνια, έλεγε ο Κοστολάνι. Όπερ, μετά από τρία χρόνια κοιτάμε τις τιμές ξανά.
Με τις μετοχές είναι εύκολο να εφαρμόσει κάποιος αυτή τη στρατηγική, αρκεί να μη δανείζεται.
Τέτοιες στρατηγικές δεν ταιριάζουν με τα συμβόλαια. Ο Κοστολάνι συχνά αναφερόταν σε κάποια παλιότερα στοιχεία της αμερικάνικης κεφαλαιαγοράς όπου το 80% όσων επένδυαν σε συμβόλαια στο τέλος έβγαιναν χαμένοι.
«Τα όψιον δεν είναι επενδύσεις, είναι λαχνοί λοταρίας. Ο αγοραστής χάνει ολόκληρο το ποσό που τοποθέτησε, αν η αναμενόμενη αύξηση της τιμής συμβεί έστω και μια μέρα αργότερα. Σε αυτή την περίπτωση έχει ποντάρει μεν σωστά, αλλά έχει παίξει λάθος.
Αυτά που χάνουν οι αγοραστές τα κερδίζουν οι πωλητές, οι οποίοι είναι - όχι τυχαία- τις περισσότερες φορές ταυτόσημοι με τις μεγάλες τράπεζες και τις ασφαλιστικές.
Οι οργανισμοί αυτοί διαθέτουν τεράστια αποθέματα μετοχών, βάσει των οποίων πουλούν ασταμάτητα όψιον.
Αυτούς που θέλουν με λίγα χρήματα να πετύχουν το μεγάλο κόλπο τους συμβουλεύω να αγοράσουν καλύτερα μια σειρά από μετοχές, των οποίων οι τιμές λόγω μεγάλων επιτοκίων ή προσωρινών λειτουργικών δυσκολιών έχουν πέσει πολύ. Οι ευκαιρίες αυτές δεν έχουν χρονικούς περιορισμούς». Αυτά συμβουλεύει ο Αντρέ Κοστολάνι στις Καλύτερες Ιστορίες του χρηματιστηρίου.
Ημερησια 19/12/08
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου