Τα κέρδη του πόνου!

Οι βίαιες πτώσεις κρύβουν πανικό και όχι τη μεθοδολογία με την οποία περνάνε τα χαρτιά από τα δυνατά χέρια στα αδύνατα.  

Χρηματιστηριακές συνεδριάσεις σαν αυτές τις τελευταίας εβδομάδας κάνουν και τους πλέον ψύχραιμους μακροπρόθεσμους επενδυτές να αναρωτιούνται μήπως είναι η ώρα να πουλήσουν έστω τη μισή θέση τους σε μετοχές προκειμένου να αγοράσουν χαμηλότερα.

 

Τους τελευταίους μήνες το φαινόμενο που εισέπρατα ότι παρατηρούν οι χρηματιστές ήταν αυτό της πλήρους αδιαφορίας. Οχι μόνο δεν έκαναν συναλλαγές οι πελάτες, αλλά ούτε καν ρωτούσαν για την κατάσταση του χαρτοφυλακίου.

 

Την τελευταία εβδομάδα κάτι άλλαξε. Πολλοί ήταν αυτοί που σκέφτηκαν ότι την πάτησα που την πάτησα μέχρι εδώ μήπως να  πουλήσω; Ανάλογο είναι το φαινόμενο και στις διεθνείς αγορές.

 

Το μείον 4,4% της Δευτέρας του Dow και το χθεσινό μείον 4,06% είναι αλήθεια ότι έκοψαν τα πόδια όσων εκ των επενδυτών μένουν όρθιοι είτε επαγγελματίες είναι αυτοί είτε ιδιώτες.

 

Στη στήλη Guru’s Corner του Marketwatch.com εντόπισα τα εξής ενδιαφέροντα στοιχεία: «Υπολόγισα κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία  για τις 16 πτώσεις του Dow Jones στο παρελθόν που ξεπέρασαν το 4,7% της Δευτέρας.

 

Κατά μέσο όρο  έξι μήνες αργότερα ο Dow βρισκόταν 10,4% υψηλότερα.

 

Ένα χρόνο αργότερα βρισκόταν 13,8% υψηλότερα και δυο χρόνια αργότερα 25% υψηλότερα. Πέντε χρόνια αργότερα τα κέρδη ήταν 45,6%».

 

Βέβαια από παντού ακούμε ότι αυτή η κρίση είναι διαφορετική από τις άλλες. Δεν ξεκίνησε από το χρηματιστήριο και αρα δεν μπορεί αν εξηγηθεί με όρους ροών της ρευστότητας στις χρηματιστηριακές αγορές. Σωστά. Οι παλιότεροι θυμούνται όμως ότι σε κάθε κρίση το μοτίβο είναι ίδιο. «Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά».  

 

Είναι αλήθεια ότι αυτή τη στιγμή οι ταύροι έχουν στερέψει επιχειρημάτων. Η καταιγίδα των αρνητικών εξελίξεων είναι καταιγιστική που κάθε λογικά σκεπτόμενος καταλήγει ότι το ρίσκο είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις προσδοκίες που φαντάζουν πενιχρές. Ετσι συμβαίνει συνήθως όμως, αλλιώς οι αγορές δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν προεξοφλητικοί μηχανισμοί.

 

Αν οι αρχαίοι πρόγονοι έλεγαν: Συν Αθηνά και χείρα κίνει, εμείς μάλλον θα πρέπει να πούμε ακολουθούμε τη λογική των αγορών και καλού κακού κάνουμε και καμιά προσευχή. 

Κατά τα λοιπά ισχύει αυτό που έλεγε ο γέρο Κοστολάνι: τα κέρδη του χρηματιστηρίου είναι πονεμένα λεφτά.

Οσοι κερδίσουν από τις αγορές των τελευταίων μηνών δεν υπάρχει αμφιβολλία ότι θάχουν πονέσει πολύ.