Περί σταύρωσης και Ανάστασης

Περί σταύρωσης και ανάστασης: Μετά τη σταύρωση είθισται να ακολουθεί η ανάσταση, τόσο στη ζωή όσο και τις αγορές. Πολλοί θα προτιμούσαν τη διαρκή ανάσταση χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η σταύρωση είναι που κάνει την ανάσταση ενδιαφέρουσα.

Όπως ακριβώς είναι ο χειμώνας που κάνει την άνοιξη και το καλοκαίρι νάχουν ενδιαφέρον. Οι γνωστικοί περισσότερο έδιναν μια παραβολική σημασία στα μυστήρια της σταύρωσης και της ανάστασης.

Το νόημα αυτό επεξέτειναν και αρκετοί καλλιτέχνες, με πρώτο και καλύτερο τον Νταλί. Στo γνωστό του έργο Crucifixion, ο Χριστός αιωρείται στον αέρα. Στον σταυρό δίνεται η προοπτική μιας τέταρτης διάστασης. Σαν να είναι αιχμάλωτος σε μια σκληρή πραγματικότητα.

Ο τρόπος που η σκιά του πέφτει στο σταυρό θυμίζει το σπήλαιο του Πλάτωνα. Αυτοί που κυκλοφορούν στην πραγματικότητά μας είναι οι σκιές των πραγματικών υποκειμένων που υπάρχουν κάπου άλλου.

Το έδαφος, αυτό πάνω στο οποίο στηρίζεται κάποιος είναι μια σκακιέρα. Ισως γιατί σε ένα χαώδες σύμπαν μόνο η λογική που μοιάζει με παιγνίδι έχει κάποια σημασία ή αξία.

Η γυναίκα που παριστάνει την Παναγία κάτω έχει το πρόσωπο της Γκαλά, της γυναίκας που μοιράστηκε τη ζωή του. Ισως γιατί εκτός από το παιγνίδι ένας άλλο σκοπός της ζωής είναι να κερδίσει και να δώσει κάποιος αγάπη.

Ο Νταλί κατά τη γνώμη είναι παρεξηγημένος γιατί ήταν υπέρ το δέον εμπορικός. Οι πίνακές του είναι ανοιχτά βιβλία με τα πάθη και τις αρετές των ανθρώπων και των θεών. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι αν τα έργα του είναι έργα του συνειδητού ή του ασυνείδητου.

Αν κάποιος μελλοντικός Νταν Μπράουν πιάσει ένα πίνακα του Νταλί σαν θέμα και όχι την υπερτιμημένη από κάθε άποψη κοινοτυπία της Τζοκόντα θα έχει πολύ περισσότερο έδαφος να εμβαθύνει.