Για κάποιον λόγο αρέσει στον κόσμο αυτός ο σχηματικός διαχωρισμός. Για μένα όμως, ούτε ενδιαφέρον έχει, ούτε σοβαρότητα. Δεν αξίζει καν τον κόπο να τον συζητάς.
Δεν διαχωρίζω τίποτα. Συνεργάζομαι με αναρχικούς, μαοϊκούς-συζώ με μαοϊκή-, κομμουνιστές, αριστερούς, δεξιούς, ανεξάρτητους θρήσκους, άθεους.
Πριν από δυο χρόνια μου ζητήθηκε να κάνω την παρουσίαση ενός σόου που είχε να κάνει με έναν άγιο. Με θρησκευτική μουσική και διάφορα τέτοια. «Μα είμαι άθεος» είπα. «Ω σκάσε κι έλα, θα περάσουμε υπέροχα» μου απάντησε η διοργανώτρια. Και όντως λάτρεψα την εμπειρία. Πολύ συγκινητική. Αν αντιθέτως είχα πει όχι και άρχιζα να κατακρίνω τους θρήσκους και τα πιστεύω τους, εγώ θα είχα χάσει. Κατανοώ τους ανθρώπους που λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο, απλώς εγώ δεν μπορώ.
Τζον Μαλκοβιτς Βήμα 25/11/2007
Ο πίνακας ζωγραφικής που διάλεξα σήμερα για να ξεκινήσει η εβδομάδα καλά είναι ένα από τους αγαπημένους της μικρής μου συλλογής. Είναι του Οσκαρ Λίνο που ζει και εργάζεται στην Αβάνα. Η σειρά του με τα πρόσωπα αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στην δύναμη που κρύβουν μέσα οι άνθρωποι, αλλά και μια άσκηση πως τα χρώματα και τα σχήματα μπορούν να γίνουν αλφάβητο και να καταγράψουν αυτό που κρύβει η επιφάνεια των ανθρώπων.
Περισσότερους πίνακες του Οσκαρ Λίνο μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα (http://www.mathiesonstudios.com/oscarhome.htm )
Δεν διαχωρίζω τίποτα. Συνεργάζομαι με αναρχικούς, μαοϊκούς-συζώ με μαοϊκή-, κομμουνιστές, αριστερούς, δεξιούς, ανεξάρτητους θρήσκους, άθεους.
Πριν από δυο χρόνια μου ζητήθηκε να κάνω την παρουσίαση ενός σόου που είχε να κάνει με έναν άγιο. Με θρησκευτική μουσική και διάφορα τέτοια. «Μα είμαι άθεος» είπα. «Ω σκάσε κι έλα, θα περάσουμε υπέροχα» μου απάντησε η διοργανώτρια. Και όντως λάτρεψα την εμπειρία. Πολύ συγκινητική. Αν αντιθέτως είχα πει όχι και άρχιζα να κατακρίνω τους θρήσκους και τα πιστεύω τους, εγώ θα είχα χάσει. Κατανοώ τους ανθρώπους που λειτουργούν κατ’ αυτό τον τρόπο, απλώς εγώ δεν μπορώ.
Τζον Μαλκοβιτς Βήμα 25/11/2007
Ο πίνακας ζωγραφικής που διάλεξα σήμερα για να ξεκινήσει η εβδομάδα καλά είναι ένα από τους αγαπημένους της μικρής μου συλλογής. Είναι του Οσκαρ Λίνο που ζει και εργάζεται στην Αβάνα. Η σειρά του με τα πρόσωπα αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης στην δύναμη που κρύβουν μέσα οι άνθρωποι, αλλά και μια άσκηση πως τα χρώματα και τα σχήματα μπορούν να γίνουν αλφάβητο και να καταγράψουν αυτό που κρύβει η επιφάνεια των ανθρώπων.
Περισσότερους πίνακες του Οσκαρ Λίνο μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα (http://www.mathiesonstudios.com/oscarhome.htm )
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου