Τα πρόσωπα των ανθρώπων αποτελούν τους καλύτερους καθρέφτες των εποχών. Στο διάβα του χρόνου υπάρχουν εποχές γεμάτες αισιοδοξία και εποχές γεμάτες δυστυχία που το μέλλον μοιάζει αβέβαιο.
Καθρέφτες των εποχών, αλλά μεταχρονολογημένοι, είναι και οι αγορές. Οι αγορές συνήθως προβάλλουν την ψυχολογική κατάσταση του παρόντος στις μελλοντικές τιμές, και αυτό ενίοτε δημιουργεί ευκαιρίες.
Κατά τις δυο παραπάνω έννοιες στην και καθ’ ημάς Δύση διάγουμε μια εποχή που διαθέτει μερικά από τα παρακάτω χαρακτηριστικά: Κόπωσης αλλά υπερεπάρκεια αγαθών. Αισιοδοξούμε ότι ο τεχνολογικός μας πολιτισμός μπορεί να λύσει τα περισσότερα από τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι ο φόβος να μην χάσουμε αυτά που έχουμε. Αλλά και υποκρισίας: Προσέξτε πως κλέβουμε τα παιδιά μας στο ασφαλιστικό εθελοτυφλώντας και μη φτάνοντας αυτονόητες σκέψεις μέχρι το τέλος των συνεπειών τους.
Οι κορώνες για μια δήθεν αριστερή λύση του ασφαλιστικού όπου κάποιοι άλλοι θα πρέπει να επωμιστούν το κόστος αποτελεί μια ωραία υπεκφυγή της τελευταίας μερικών γενεών που από αγαθά ή ύπουλα πίστεψε στους επίγειους παραδείσους. Καθώς όμως η δημιουργία παραδείσων χρειάζεται τη συμμετοχή αγγέλων, ας συνηθίσουμε προς το παρόν..
To καθόλου αστείο της υπόθεσης είναι η ευκολία με την οποία συμπλέουν ως ένα σημείο, τα δυο άκρα του πολιτικού φάσματος, για χάρη ενός φτηνού λαϊκισμού. Οι προφανείς στόχοι είναι η πολιτική και επαγγελματική επιβίωση.
Το αριστερό άκρο ρίχνει όλες τις ευθύνες για όσα κακά μας συμβαίνουν στο κεφάλαιο και το δεξιό στους ξένους. Οποιος έχει διαβάσει το βιβλίο η γέννηση του ολοκληρωτισμού της Χάνα Αρεντ, όπου συγκρίνει με πρωτοφανή διεισδυτικότητα το ναζιστικό και σοβιετικό μοντέλο είναι εύκολο να καταλάβει αυτά που φαίνονται ακαταλαβίστικα. Το βιβλίο βέβαια έχει εξοριστεί από την καθ’ ημάς αριστερά ενώ η εγχώρια δεξιά δεν διαβάζει γενικώς.
Στο παρελθόν η Δύση συνετρίβη από στίφη βανδάλων και γότθων. Προσκύνησε βάρβαρους πολεμιστές και αγριωπές θωριές, βαμμένα πρόσωπα και αλλόκοτες κομμώσεις. Σήμερα βαμμένα πρόσωπα, περίεργα κουρέματα, και καρφίτσες και παραμάνες σε χείλη, τα αυτιά και τα μάγουλα τα βλέπεις σε νεανικά πρόσωπα. Νεανικά πρόσωπα σφραγισμένα από ένα ύφος αηδίας και πρόωρης κατάθλιψης.
Ο πίνακας γυναίκα με αγκινάρα του Πικάσο, είναι ένας σκοτεινός πίνακας που εκφράζει λύπη και φόβο, καθώς δημιουργήθηκε στα χρόνια το δεύτερου μεγάλου πολέμου. Η γυναίκα κάθεται σε μια ψάθινη καρέκλα και το πρόσωπό της δείχνει ότι υποφέρει. Στα χέρια κρατάει μια αγκινάρα καθώς στα χρόνια του πολέμου ίσως η τροφή ήταν το πρώτο από τα ζητούμενα.
Καθρέφτες των εποχών, αλλά μεταχρονολογημένοι, είναι και οι αγορές. Οι αγορές συνήθως προβάλλουν την ψυχολογική κατάσταση του παρόντος στις μελλοντικές τιμές, και αυτό ενίοτε δημιουργεί ευκαιρίες.
Κατά τις δυο παραπάνω έννοιες στην και καθ’ ημάς Δύση διάγουμε μια εποχή που διαθέτει μερικά από τα παρακάτω χαρακτηριστικά: Κόπωσης αλλά υπερεπάρκεια αγαθών. Αισιοδοξούμε ότι ο τεχνολογικός μας πολιτισμός μπορεί να λύσει τα περισσότερα από τα προβλήματα που παρουσιάζονται. Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι ο φόβος να μην χάσουμε αυτά που έχουμε. Αλλά και υποκρισίας: Προσέξτε πως κλέβουμε τα παιδιά μας στο ασφαλιστικό εθελοτυφλώντας και μη φτάνοντας αυτονόητες σκέψεις μέχρι το τέλος των συνεπειών τους.
Οι κορώνες για μια δήθεν αριστερή λύση του ασφαλιστικού όπου κάποιοι άλλοι θα πρέπει να επωμιστούν το κόστος αποτελεί μια ωραία υπεκφυγή της τελευταίας μερικών γενεών που από αγαθά ή ύπουλα πίστεψε στους επίγειους παραδείσους. Καθώς όμως η δημιουργία παραδείσων χρειάζεται τη συμμετοχή αγγέλων, ας συνηθίσουμε προς το παρόν..
To καθόλου αστείο της υπόθεσης είναι η ευκολία με την οποία συμπλέουν ως ένα σημείο, τα δυο άκρα του πολιτικού φάσματος, για χάρη ενός φτηνού λαϊκισμού. Οι προφανείς στόχοι είναι η πολιτική και επαγγελματική επιβίωση.
Το αριστερό άκρο ρίχνει όλες τις ευθύνες για όσα κακά μας συμβαίνουν στο κεφάλαιο και το δεξιό στους ξένους. Οποιος έχει διαβάσει το βιβλίο η γέννηση του ολοκληρωτισμού της Χάνα Αρεντ, όπου συγκρίνει με πρωτοφανή διεισδυτικότητα το ναζιστικό και σοβιετικό μοντέλο είναι εύκολο να καταλάβει αυτά που φαίνονται ακαταλαβίστικα. Το βιβλίο βέβαια έχει εξοριστεί από την καθ’ ημάς αριστερά ενώ η εγχώρια δεξιά δεν διαβάζει γενικώς.
Στο παρελθόν η Δύση συνετρίβη από στίφη βανδάλων και γότθων. Προσκύνησε βάρβαρους πολεμιστές και αγριωπές θωριές, βαμμένα πρόσωπα και αλλόκοτες κομμώσεις. Σήμερα βαμμένα πρόσωπα, περίεργα κουρέματα, και καρφίτσες και παραμάνες σε χείλη, τα αυτιά και τα μάγουλα τα βλέπεις σε νεανικά πρόσωπα. Νεανικά πρόσωπα σφραγισμένα από ένα ύφος αηδίας και πρόωρης κατάθλιψης.
Ο πίνακας γυναίκα με αγκινάρα του Πικάσο, είναι ένας σκοτεινός πίνακας που εκφράζει λύπη και φόβο, καθώς δημιουργήθηκε στα χρόνια το δεύτερου μεγάλου πολέμου. Η γυναίκα κάθεται σε μια ψάθινη καρέκλα και το πρόσωπό της δείχνει ότι υποφέρει. Στα χέρια κρατάει μια αγκινάρα καθώς στα χρόνια του πολέμου ίσως η τροφή ήταν το πρώτο από τα ζητούμενα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου