Στο χρηματιστήριο υπάρχουν αυτοί που ακούνε τους άλλους, αυτοί που σκέφτονται με ψυχρή λογική και αυτοί που ακούνε φωνές σαν την Ζαν Ντ’Αρκ. Από τις τρεις κατηγορίες αυτοί που χάνουν στα σίγουρα είναι αυτοί που ακούνε τους άλλους.
Αυτοί που ακούνε τους άλλους μοιάζουν με τα ποντικάκια που τρώνε μασουλάνε το κίτρινο τυράκι που είναι πάνω στη φάκα. Μοιραία κάποια στιγμή η λαιμητόμος θα τους πετσοκόψει.
Αυτοί που σκέφτονται συνήθως κερδίζουν αργά αλλά σταθερά. Είναι οι επενδυτές που υπολογίζουν τις αποδόσεις και ασχολούνται κυρίως με υγιείς και δυναμικές επιχειρήσεις.
Οσοι ακούνε φωνές και είναι παλιές καραβάνες στο χρηματιστήριο είναι αυτοί που ακολουθούν το ένστικτο. Για πολλούς το ένστικτο στο χρηματιστήριο αποτελεί αλάνθαστο οδηγό αρκεί με τη σκέψη στη συνέχεια να ελέγχουν το ρίσκο.
Οι παίκτες που ακολουθούν το ένστικτο πολλές φορές κερδίζουν σε μικρό χρονικό διάστημα μεγάλα ποσά. Αν δε κατέχουν και εμπειρία και χρησιμοποιούν με τη ψυχρή λογική σε λογικές αναλογίες καταφέρουν και διατηρούν το μεγαλύτερο μέρος των αποδόσεων διαχρονικά, που είναι και ζητούμενο.
Η λογική και το ένστικτο σε αντίθεση με την ακοή αποτελούν βασικά συστατικά της χρηματιστηριακής επιτυχίας. Ανάλογα όμως την φάση που διανύουν οι αγορές χρειάζεται και το ανάλογο μείγμα μεταξύ λογικής και ενστίκτου.
Το χρηματιστήριο προσεγγίζει τους στόχους πάντα μέσω της τεθλασμένης χρησιμοποιώντας παρακάμψεις. Σπάνια χρησιμοποιεί την ευθεία που είναι ο συντομότερος δρόμος. Αν την χρησιμοποιούσε όλοι θα κέρδιζαν και δεν θα συνέτρεχε λόγος να υπάρχει το χρηματιστήριο.
Ο Κοστολάνι μετέφραζε αυτή τη σκέψη με την διατύπωση που λέει ότι στο χρηματιστήριο δυο συν δυο δεν κάνουν τέσσερα, αλλά πέντε μείον ένα.
Ημερησία 20/5/2008
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου