Fait accompli

Αυτό το ιδιότυπο φαινόμενο μου θυμίζει λίγο την εξέλιξη μιας κηδείας. Μετά το νεκροταφείο οι πενθούντες καταλήγουν σε ένα εστιατόριο για το επικήδειο γεύμα. Ύστερα από λίγη ώρα και μετά από μερικά ποτά φωτίζονται τα πρόσωπά τους και οι συζητήσεις γίνονται πιο έντονες και πιο εύθυμες και σύντομα όλα ξεχνιούνται. Ίσως υπολόγιζαν εδώ και καιρό ότι θα επέρχετο το μοιραίο και το περίμεναν.

 Όταν ο άρρωστος πεθάνει, αφού υπέφερε επί πολύ καιρό, αισθάνεται κανείς κατά κάποιον τρόπο ανακούφιση και μάλιστα παρηγοριά: ο Θεός έδωσε τη ζωή, ο Θεός την πήρε.
«Όταν όμως κατά τη διάρκεια του πολέμου πιστεύει κανείς ότι πλησιάζει η ειρήνη» συνέχισα ν' απαντώ στον φίλο μου «και αρχίζει να αγοράζει αξιόγραφα, τότε το χρηματιστήριο ανεβαίνει ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου. Όταν όμως υπογράφεται ανακωχή, εύκολα μπορεί να μην παρατηθεί η άνοδος των τιμών που όλοι περίμεναν. Αντίθετα, οι τιμές πέφτουν. Τότε μιλάμε για fait accompli.

Αυτό που μπορεί όμως επίσης να συμβεί κατά τη διάρκεια του πολέμου είναι το νευρικό κοινό να έχει ήδη διώξει από πάνω του το μεγαλύτερο μέρος των αξιογράφων που κατείχε και όταν εντελώς ξαφνικά γίνεται ειρήνη, το χρηματιστήριο γυρνάει ανάποδα και εκτινάσσεται σαν ρουκέτα στα ύψη. Αντρε Κοστολάνι