Τέχνη και λογιστική

Τέχνη είναι ένας από του καλύτερους καθρέφτες μιας εποχής. Αυτό βέβαια λίγοι κερδοσκόποι έχουν εκπαιδεύσει τον εαυτό τους να το αποκρυπτογραφεί.

Οι περισσότεροι αρκούνται στην λαγνεία των αριθμών που επιβάλλει η λογιστική. Η σοδειά κάθε χρονιάς σε κινηματογραφικές ταινίες, μουσικές, ζωγραφική, λογοτεχνία αποτυπώνουν τις βαθύτερες τάσεις για τα γούστα και τις διαθέσεις της κοινής γνώμης.

Αρκεί κάποιος να τα παρακολουθεί και να έχει εκπαιδεύσει τα αντανακλαστικά του στην ερμηνεία τους. Υπό αυτό το πρίσμα οι κριτικοί τέχνης, οι κοινωνιολόγοι και οι ψυχολόγοι θάπρεπε να είναι οι καλύτεροι κερδοσκόποι. Δεν είναι όμως γιατί δεν έχουν καταλάβει την επίδραση που έχουν αυτά τα οποία γνωρίζουν στις χρηματαγορές και την οικονομία.

Ολες οι παραπάνω τέχνες και τεχνικές αυτό που αποτυπώνουν είναι τα προβλήματα των ανθρώπων της εποχής από την έκρηξη της τεχνολογικής και οικονομικής προόδου. Οικογένεια, κράτος έθνος, κοινωνικό κράτος, τοπικές παραδόσεις βρίσκονται στην δίνη του κυκλώνα της παγκοσμιοποίησης.

Λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η λύση βρίσκεται στην επιστροφή στην αξία και τους θεσμούς του παρελθόντος. Όταν συμβεί αυτό θα αντιστραφεί η φιλοπρόοδος τάση και θα δούμε την άκρα δεξιά και την άκρα αριστερά που αντιτίθενται σε αυτό το μοντέλο να αποκτούν ρυθμιστικό ρόλο. Προς το παρόν αποτελούν περιθώριο.


Χαρακτηριστική περίοδος παρακμής ήταν η περίοδος του μεσοπολέμου στη Γερμανία. Η περίοδος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που ο πληθωρισμός κάλπαζε και οι άνθρωποι έτειναν ευήκοα ώτα στος Σπαρτακιστές και τους ακροδεξιούς.

Ο Max Beckmann είναι ένας από τους επιφανείς ζωγράφους από αποτύπωσε το πνεύμα εκείνης της εποχής.