Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Βλέπουμε ό,τι ξέρουμε


Βλέπουν όλοι τα ίδια πράγματα σε ένα πίνακα, μια φωτογραφία ή την ίδια την πραγματικότητα; Έτσι νομίζουμε αλλά ο καθένας κάθε φορά που ανοίγει τα μάτια του μάλλον αντικρίζει ένα προσωπικό σύμπαν.

Ο Μπαλντασάρε Καστιλιόνε ήταν φίλος του μεγάλου ζωγράφου Ραφαήλ ο οποίος του φιλοτέχνησε και το πορτραίτο. Οι προσωπογραφίες αποτελούν ένα παρεξηγημένο είδος της ζωγραφικής.

Πολλοί πίστεψαν ότι από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε η φωτογραφία η ζωγραφική δε θα είχε λόγω ύπαρξης. Λάθος, η ζωγραφική εμβάθυνε τα ενδιαφέροντά της πίσω από την επιφάνεια.

Στη μοντέρνα ζωγραφική μπορεί να μην γνωρίζουμε το πρόσωπο ή το θέμα, αλλά η σύνθεση των χρωμάτων και των σχημάτων με λίγη καλλιέργεια μας κάνουν να νιώθουμε καλά, άσχημα ή περίέργα.

Στην κλασική ζωγραφική τα πρόσωπα είναι εύκολα αναγνωρίσιμα. Μέχρι και κάποιος «τυφλός» μπορεί να γνωρίσει το υποκείμενο της εικόνας. Το εξασκημένο μάτι όμως μπορεί να διαγνώσει τις προθέσεις του καλλιτέχνη.

Αυτό που βλέπουμε στον Καστιλιόνε είναι μια συστολή που τονίζεται από τον τρόπο που ενώνει τα χέρια. Ένα πρόσωπο διακριτικό με στοιχεία ταπεινής παρουσίας. Τα σκούρα χρώματα των ενδυμάτων εκφράζουν σοβαρότητα.

Η πρόθεση του Ραφαήλ ήταν να εμφανίσει το φίλο του σεμνό. Η στητή στάση εκφράζει σιγουριά. Το βλέμμα εκφράζει ηρεμία αλλά τονίζει και τη σιγουριά.

Κάποιο πιο εξασκημένο μάτι μπορεί να ανακαλύψει και άλλα χαρακτηριστικά. Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματική ζωή. Ο καθένας από μας βλέπει γύρω αυτά που μπορεί να δει. To ίδιο συμβαίνει και στις αγορές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στο χρηματιστήριο όμως δεν είναι να βλέπει κάποιος λίγα και να διακρίνει ακόμη λιγότερα, αλλά το να ακούει πολλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: